Remy Neumann (1988) werkt en woont in Den Bosch, de stad waar hij tot 2012 studeerde. Transformaties intrigeren hem mateloos, en dat zie je dan ook terug in zijn werk. De begeleiding door galeriehoudster Mieke van Schaijk geeft een goede boost aan zijn carrière, vertelt hij. “Ik heb erg veel respect voor Mieke: ze heeft een goed oog. Dat ze mijn werk meteen goed vond, dat is voor mij een mooi compliment. En toen wees ze me dus ook op jump!”
- Geschreven door Iris van den Boezem
In 2012 studeerde je af aan kunstacademie St. Joost in Den Bosch. Hoe zag je leven er toen uit?
“Die eerste jaren viel ik in het spreekwoordelijke zwarte gat. De kloof tussen de opleiding en praktijk viel tegen - je moet ineens heel goed vooruit plannen, vooruit denken. Ik had een route in mijn hoofd die ik wilde bewandelen, maar toen dat anders uitpakte had ik geen plan B”, herinnert Remy zich, nu lachend. “Eind 2014 vertrok ik naar Antwerpen, waar ik een atelier deelde met vrienden. Vanaf dat moment had ik eindelijk weer het gevoel: ik ben weer aan de slag.”
Was die periode pittig of juist leerzaam?
Remy: “Beiden. Het is niet fijn om niet vooruit te kunnen, maar achteraf gezien gaf het me ook weer inspiratie. Geleidelijk aan kwam het besef dat ik het anders moest aanpakken om verder te komen met mijn carrière.”
Leg eens uit?
“Als kunstenaar kun je lekker eenzaam in je atelier te werk gaan, maar je hebt óók andere mensen nodig. Veel connecties, je moet zichtbaar zijn. Commercieel is een vies woord in de kunstwereld, maar een goed netwerk kan wel handig zijn. Zelf heb ik hier altijd al moeite mee gehad - vrienden maken gaat me heel gemakkelijk af, maar zakelijke connecties? Da’s super lastig, vind ik.”
Je bent sinds een half jaar onderdeel van talentontwikkelingstraject jump!, en je werd voorgedragen door galeriehoudster Mieke van Schaijk. Hoe kwam je met haar in contact?
“Ergens in 2018 liep ik gewoon een keer haar galerie binnen”, vertelt Remy. “Niet te lang nadenken, en gewoon gaan. Spannend, maar blij dat ik het heb gedaan. En ja, het viel ook alles mee - we hadden een heel leuk gesprek. Later ben ik toen nog ‘ns terug gekomen en heb ik haar wat van mijn werk laten zien. Ze was meteen enthousiast. Dat was goed voor mijn zelfvertrouwen”, vervolgt hij. “Ik heb erg veel respect voor Mieke: ze heeft een goed oog. Dat ze mijn werk meteen goed vond, dat is voor mij een mooi compliment. En toen wees ze me dus ook op jump!”
Waar ga je tijdens jump! aan werken?
“Op artistiek vlak heb ik erg veel aan de gesprekken met mijn mentor Mieke. In mijn werk staat transformatie centraal, de overgang van het ene naar het andere intrigeert me enorm. Het schilderen zelf is voor mij één van de meest pure vormen daarvan: van een grondstof, naar een materiaal dat je kunt aanbrengen op doek, naar de beelden die ik schilder en die weer totaal immaterieel zijn”, legt hij uit. “Doordat nu iemand van buitenaf vragen stelt bij mijn werk, dat geeft een goede impuls aan mijn praktijk. Maar ook op het gebied van contacten leggen wil ik me verder professionaliseren. De bijeenkomsten en exposities die vanuit jump! worden georganiseerd helpen me daarbij."
Als ik je over een paar jaar weer spreek, wat hoop je me dan te vertellen?
“Over een jaar of vijf, of tien, heb ik een vaste plek in de Nederlandse kunstscene. Ik ben dan gekend. Daarbij zal ik meer over de grens werken: ik denk onder andere in België en Duitsland. Op de één of andere manier zijn die landen kunstgezinder, is er meer respect voor mij als kunstenaar. Als ik in Nederland vertel dat ik beeldend kunstenaar ben, wordt de vraag gesteld: hoe kom je rond? Terwijl het in België veel meer gaat over mijn werk: wat maak je, hoe ga je te werk? Het liefst reis ik straks de wereld over met mijn werk. Binnenkort exposeer ik in Duitsland, mooi is dat. Dus ik ben al op de goede weg.”
