De Poolse violist Adam Bałdych, cellist Vincent Courtois uit Parijs en Nederlandse pianist Rogier Telderman staan bekend om hun intrigerend en uniek repertoire. Als individuele muzikanten timmeren zij al langer aan de weg, maar sinds hun ontmoeting in 2018 ook als muzikaal trio.
Ze ontmoetten elkaar op het Sound of Europe Festival. Hier deelden ze hun muziek, die in eerste instantie heel verschillend was. De bijzondere klik die ze op het podium voelden, zorgde voor het voortzetten van de samenwerking. Van het een kwam het ander. Al snel componeerden de muzikanten nieuwe muziek speciaal voor de combinatie van viool, cello en piano. Later dit jaar verschijnt hun debuutalbum en gaan ze op tour door Europa.
- Geschreven door Lisa Habets
Op zoek naar symbiose
Zowel Adam, Vincent als Rogier staan bekend om hun sterke improvisaties. Maar hoe gaan ze te werk wanneer ze samen spelen? “Ik denk dat ongeveer 70% van wat we doen improvisatie is. De rest van de muziek is geschreven. Misschien ligt het percentage improvisatie zelfs nog hoger”, zegt Adam. “De gecomponeerde elementen zijn er voornamelijk om richting te geven, maar de interpretatie is iedere keer verschillend, dat noem ik ook improvisatie.” Het trio zou hun muziekstijl niet direct omschrijven als free jazz, maar het is zeker muziek die veel vrijheid in zich heeft. “Het maakt mij eigenlijk niet zoveel uit of iets wel of niet geïmproviseerd is”, zegt Vincent. “Ik denk dat we het vooral leuk vinden om onze geluiden te combineren, geïmproviseerd of niet. Ik vind het leuk wanneer de muziek ontstaat zonder daar van tevoren teveel over na te denken. We komen alle drie uit verschillende landen, maar zijn ook van uiteenlopende leeftijden en hebben een andere achtergrond. We zoeken naar een punt waar dit allemaal samenkomt.”
Tijdens de opnames van het debuutalbum in La Buissonne, Frankrijk
Onderlinge acceptatie
Als muzikaal trio moet je een sterke connectie hebben om op die manier samen te kunnen werken. Wat is dan hetgeen dat hen verbindt? “Voor mij is dat de melodie. Er zit iets melodisch in alles wat we doen. Onze instrumenten dragen die melodie al deels in zich, maar ik denk dat het ook iets te maken heeft met overeenkomsten uit onze kindertijd”, zegt Vincent. “Daarnaast denk ik dat het heel belangrijk is dat er onderling een algemene acceptatie heerst om elkaar de ruimte te geven. We accepteren dat we verschillend zijn, dus wanneer iemand een bepaalde richting opgaat waarvan we denken dat het interessant kan zijn, laten we dat verder ontwikkelen”, voegt Rogier toe. Adam beaamt dit: “Zoiets kan alleen bestaan als je naar elkaar luistert.”
Vincent Courtois | Foto door: Ton Pors
Met muziek begint emotie
De drie muzikanten laten hun muziek grotendeels op het podium ontstaan. Deze vrije manier van spelen zorgt ervoor dat ieder concert weer anders is, zo wordt er altijd iets nieuws gecreëerd. Maar wat hopen ze hiermee over te brengen bij het publiek? “Voor mij begint het heel eenvoudig: met geluid”, vertelt Vincent. “Geluid tot je nemen is iets heel primitiefs, dat is al een ervaring an sich. En mogelijk is dit het begin van emotie.” Dat is dan ook precies wat Adam ambieert te bereiken: “Ik probeer altijd een persoonlijk verhaal te vertellen. Misschien herkent een luisteraar iets wat hem of haar herinnert aan een gebeurtenis uit zijn of haar eigen leven. Of misschien ontdekt iemand iets in de muziek wat hij of zij nog nooit eerder heeft ervaren. Dat is het mooie aan muziek, het heeft de potentie om oneindig veel betekenis in zich te dragen. Ook wij zelf ontdekken nog elke dag iets nieuws.” Rogier wilt hier nog één woord aan toevoegen: verbinding. “Als eerste proberen we te verbinden met z’n drieën op het podium, daarna ook met het publiek in de zaal. Ik kan het voelen wanneer we echt een connectie maken.”
Grenzen doorbreken met muziek
Met een mix van Pools, Frans en Nederlands kan het niet anders dan dat culturele verschillen aan de oppervlakte komen. “Wat ik tof vind aan Nederland is dat de kunst- en cultuursector echt over connecten gaat. We zijn misschien koppig, maar wel open-minded. Vooral Zuid-Nederland biedt veel ruimte als het gaat over samenwerken. Mensen helpen en ondersteunen elkaar hier echt om artiesten te laten slagen. De grotere steden zijn meer competitief ingesteld. De Brabantse mentaliteit past ons beter”, vertelt Rogier. Hoe zit dat dan in Polen? “Alles is erg individueel in Polen. Het land staat er wel voor open om artiesten binnen te brengen en te presenteren, maar internationale projecten komen vooral voort uit de behoeften van artiesten zelf, er wordt weinig geïnitieerd vanuit de overheid. Er zijn wel wat festivals in Polen die een platform willen zijn voor mensen en artiesten om elkaar te ontmoeten. Vaak is dit een begin van een verhaal zoals het onze”, vertelt Adam. En hoe gaat het eraan toe bij onze zuiderburen als het op internationalisering van de kunst- en cultuursector aankomt? “In Frankrijk wordt er niet veel samengespeeld met buitenlandse muzikanten, zelfs niet met Belgen terwijl je binnen één uur met de trein in Brussel bent. Wij hebben een beetje de mentaliteit ‘ik ken ze niet en ik wil ze ook niet kennen’”, zegt Vincent lachend. Gelukkig denkt hij hier ondertussen anders over: “ik vind het leuk om samen te spelen met muzikanten waarvan ik de naam niet kan uitspreken.”
Het muzikale trio is te bewonderen tijdens hun aankomende optredens, die plaats vinden op 20 februari in Theater de Kattendans in Bergeijk en op 28 februari in Paradox Jazz Club in Tilburg.
Lisa Habets
redacteur
