Jenny van den Broeke studeerde animatie, was medeoprichter van het Bredase animatiecollectief Studio APVIS en maakte de documentaire ‘Blinde Liefde’. Nu gaat Jenny op eigen houtje verder als kunstenaar en doceert ze daarnaast aan de AKV|St.Joost. Een alleskunner? Misschien, maar vooral iemand met een onophoudelijke nieuwsgierigheid en ontdekkingsdrift. Schijnbaar probleemloos hopt ze tussen disciplines en domeinen en legt ze de brug tussen kunst en zorg. Zo ontwikkelde ze de indrukwekkende VR-installatie die je als gebruiker het gevoel geeft de grip op de werkelijkheid te verliezen, zoals bij een psychose. Voor KONKAV KAST bezocht filmjournalist Kevin Toma deze pionier. Ze praten over de maatschappelijke betekenis van haar werk en de kracht van verbeelding en empathie. Wij selecteerden een aantal fragmenten uit deze Podcast.
- Podcast door: KONKAV
‘Ik zag met dit verhaal en virtual reality als medium de mogelijkheid om vanuit ervaring te werken, dus dat niet alleen de informatie over psychoses belangrijk is maar vooral hoe je het ervaart. Virtual reality is niet gelijk een gedachte maar het is bovenal een gevoel en intuïtie: er komt iets op je af dus je stapt opzij. Ik vind het interessant om je gevoelens ook ruimte te geven en in te brengen in zo’n onderwerp. Dit project is ook geen simulatie, je weet niet gelijk hoe het is als je in een psychose komt, maar we hebben een verbeelding ingezet om jou als mens zonder schizofrenie of psychotische ervaringen het verlies van controle te voelen.’‘
De eerste valkuil die we hadden was dat we in VR zijn gestapt met de expertise van filmmakers. Een storyboard konden we niet meer gewoon op een vel papier maken, want een 360° omgeving is moeilijk te tekenen. We moesten hier dus verandering in brengen en zijn onze werkwijze vanaf het begin onder de loep gaan nemen. Door de focus wat meer te leggen op ervaring in plaats van het verhaal en de informatie, ontstonden er vanzelf vragen over de gebruiker van VR: is het een bezoeker of een hoofdkarakter? Is hij dus simpelweg aanwezig (being there) of is hij degene waar het verhaal om draait (being it)? Met ‘Ver Binnen’ kan de gebruiker zowel praten met de hoofdpersonage als daadwerkelijk in zijn schoenen staan, dus is hij constant heen en weer aan het schakelen.’‘
Ik had als doel om de installatie naast in kunstruimtes ook in de zorgsector en onderwijssector te vertonen. Protocollen hebben vaak frictie met het menselijke verhaal, dus ik vind het vooral interessant dat zo’n artistiek en beeldend verteld verhaal juist in deze sectoren ook van waarde kan zijn.’
Het was niet altijd duidelijk voor Jenny dat ze met haar werk een brug tussen kunst en zorg wilde slaan. Dat kwartje viel nadat ze haar eerste documentaire 'Blinde Liefde' had gemaakt, waarin ze drie blinde mensen en hun zoektocht naar liefde portretteert. Deze film won diverse prijzen op internationale filmfestivals: ‘Het is mooi om te weten dat de film die ik gemaakt heb ook in de maatschappij van betekenis kan zijn. Voor een aantal mensen in de film was dat ook de motivatie om mee te doen, want ze kunnen dan wel niet zien maar dat maakt ze niet zielig: ze hebben ook kwaliteiten en zijn ook gelijkwaardig. Het gaat niet alleen om je werk binnen een bepaalde context te laten zien en daar van waarde te laten zijn, maar voor mij gaat het erom dat de kracht van verbeelding en de zintuiglijke ervaring ook iets kunnen betekenen voor het dagelijks leven.’
“Ver Binnen” is op 28 september te ondergaan op het Waanzin Festival in Utrecht. Klik hier voor meer informatie over Jenny! Je kunt de volledige podcast beluisteren op Konkav, het AV-platform van Kunstloc Brabant, van en voor het veld dat het netwerk, de inhoud en de kracht van AV-Brabant inzichtelijk maakt.
