In 1958 verhuisde mijn opa met zijn hele gezin van Den Bosch naar Goirle om als eerste directeur vorm te geven aan de nieuwe muziekschool. Mijn opa en oma waren allebei muziekdocent. Later gingen mijn zussen en ik naar de muziekschool, waar wij uit mochten proberen waar onze passie lag: piano, theater, musical, zang, saxofoon. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik ben opgegroeid in een familie waar cultuureducatie onderdeel was van de opvoeding. Na een uitstapje vanaf de studententijd woon ik zelf sinds een jaar ook weer in Goirle. Een belangrijke overweging om te verhuizen naar juist dit dorp was de nabijheid van culturele voorzieningen, waaronder de toegang tot goed cultuuronderwijs. Op school, maar ook daarbuiten.
Factorium
De Goirlese muziekschool is inmiddels Factorium Podiumkunsten. Het is de ruggengraat van de Goirlese cultuursector, legt verbindingen met cultuuronderwijs op alle Goirlese basisscholen en zorgt er met veel partners voor dat alle Goirlese kinderen in aanraking kunnen komen met kunst en cultuur. En dat is belangrijk: via kunst en cultuur leren kinderen zich te verplaatsen in een ander, de wereld met een open blik te bekijken. Het beoefenen van kunst geeft zelfvertrouwen. Broodnodige competenties in onze snel veranderende wereld.
Maar de gemeente Goirle heeft een tekort op de begroting en via de voorjaarsnota wil het college de subsidie voor Factorium in 3 jaar tijd tot € 0 reduceren. De verantwoordelijke wethouder verwijst naar Hilvarenbeek en Oisterwijk, waar de subsidie ook is verdwenen. Kinderen kunnen dan terecht bij ZZP-ers voor hun muzieklessen. De keerzijde is dat er vooral in de gangbare instrumenten wordt lesgegeven, dat muziekdocenten een lage vergoeding krijgen, dat er geen controle is op de kwaliteit en dat er veel minder verbindingen zijn met andere (welzijns)organisaties. De samenwerking met het onderwijs komt onder druk te staan, waardoor cultuureducatie niet meer voor ieder kind vanzelfsprekend is.
Regio en Rijk
Ik werk bij Kunstloc Brabant. Als provinciale kennis- en uitvoeringsorganisatie zetten we in op talentontwikkeling en ondernemerschap van de culturele sector, koppelen we kunstenaars aan maatschappelijke vraagstukken en helpen we, in partnerschap met o.a. Factorium, Brabantse scholen bij het ontwikkelen van cultuuronderwijs. Wat in Goirle gebeurt is niet alleen slecht voor de Goirlese gemeenschap. Het staat ook haaks op landelijk beleid en is daarmee schadelijk voor de belangen van Brabant. Onlangs presenteerde de Raad voor Cultuur zijn advies aan de minister. Belangrijke pijlers zijn: voorzetting van het succesvolle programma Cultuureducatie met Kwaliteit, cultuur voor iedereen toegankelijk en eerlijke beloning voor kunstenaars (en kunstdocenten). De Raad ziet hierbij een belangrijke rol voor de regio’s. Alles wijst er daarbij op dat er meer rijksgeld voor Brabantse kunst en cultuur gaat komen. Maar het rijk verwacht wel dat gemeenten en provincies hun verantwoordelijkheid nemen en ervoor zorgen dat het bezoeken en beoefenen van cultuur voor iedereen bereikbaar is. Dat kost geld. Bij Cultuureducatie met Kwaliteit en een regeling cultuurparticipatie die in voorbereiding is, is matching door gemeenten een eis. Met wat nu in Goirle gebeurt, zet Goirle zichzelf bij voorbaat buitenspel.
Vanavond stemt de gemeenteraad over de voorjaarsnota. Ik hoop dat men tot bezinning komt. Want iedere Brabander heeft recht op toegang tot kunst en cultuur!
Meer weten over cultuur toegankelijk maken voor alle Brabanders?
Neem contact met mij op.
