De coronacrisis heeft natuurlijk grote impact op podia, festivals, musea en bioscopen. Het cultureel ondernemerschap komt ernstig in de knel door de maatregelen om het virus te beteugelen. Hoe is een aantal Brabantse makers tot nu toe met de crisis omgegaan?
Zoals de operazangeres Deirde Angenent? Ze had al 6 weken gerepeteerd aan een nieuwe productie van Irrelohe van Schreker in Lyon toen de coronacrisis een streep door de première zette. Opeens werd haar agenda leeg. Wat ze leerde, wist ze al. "Dit voelde altijd als een onveilig vak. Dat is zeker bevestigd. Alles is heel relatief. Ik ben natuurlijk heel blij als ik vier, vijf operaproducties in een jaar kan doen, maar het is niet zaligmakend, want het kan zomaar wegvallen." Angenent heeft Nederlands gestudeerd en eerder lesgegeven. Terugkeren naar het onderwijs zag ze niet zitten. Bovendien wilde ze overdag genoeg tijd houden om te studeren. Ze is daarom een bedrijfje begonnen om muziekbelevingslessen aan kinderen te geven: Lindens Lawaai. Ze ontwikkelde 2 cursussen, één voor kinderen tot 4 jaar en een cursus voor kinderen van 4 tot en met 7 jaar.
Net voordat de repetities begonnen voor ‘The future is not what is used to be’ - de nieuwe voorstelling van dansgezelschap Panama Pictures - kwam corona. De titel was er nog voor dat er sprake was van het virus. Artistiek leider Pia Meuthen. “We waren net begonnen met de voorbereidingen. Dat was vreemd, maar ook inspirerend. We moesten in isolatie, de structuur verdween. We beleefden de tijd opeens ook anders, dus dat was een interessante casestudie vlak voor onze repetities. Corona heeft ons stuk wel beïnvloed. De actualiteit is erin doorgesijpeld omdat we net na de lockdown begonnen met repeteren. We mochten elkaar niet aanraken, dat terwijl partneracrobatiek, samenwerken en elkaar vasthouden een belangrijk element is in mijn choregrafische werk. Dat dwong ons ook om anders te werken. De spanning tussen de lichamen van de dansers werd belangrijk. Dansers werden op zichzelf teruggeworpen. Ze moesten zich alleen staande zien te houden. De afstand tot elkaar werd belangrijk. Ze blijven niet op anderhalve meter van elkaar, maar ze raken elkaar niet één keer aan.” De voorstelling ging op 8 oktober in première.
De Eindhovense kunstenaar Hanneke Wetzer laat op een fascinerende manier zien hoe zij met haar lockdown isolement omging. Ze vond haar best friend forever in Nadiah, een pop van elastomeer, een kunststof die een groot elastisch vermogen heeft. “Het gaat om de fantasiewereld die ze samen hebben gecreëerd, als een tijdelijke vlucht uit alle misère in de wereld. Om je psychisch staande te kunnen houden. Een manier om intimiteit, geborgenheid en luchtigheid in te bouwen in een situatie waar die niet werkelijk voorhanden is”. Haar project Living Alone (Together) is te zien tijdens The Self Design Academy, een expositie waarin kunstenaars en ontwerpers verbeelden hoe we onszelf kunnen definiëren, begrijpen en ontwerpen, in MU, Eindhoven, nog te zien tot 22 november.
Ton van der Linden (documentalist Kunstloc Brabant) signaleert in zijn maandelijkse column actuele ontwikkelingen bij Brabantse makers.
Al het cultuurnieuws uit Brabant en de rest van Nederland op een rijtje, vind je in Trends & Ontwikkelingen op Kunstloc Brabant.
