Film is een venster naar buiten
Het opgroeien in een prachtig natuurgebied heeft van mij een échte natuurliefhebber gemaakt. Ik ben een buitenmens en trek er graag op uit. Ik geniet van de mooie vergezichten en banjer graag door de modder. Dat lijkt lijnrecht tegenover mijn andere grote passie te staan. Dat is namelijk film.
Daarvan geniet ik het liefst in een donkere zaal. Stil is het daar maar zelden, het geluid is soms indringend en hard. En het is zeker niet alleen schoonheid wat er aan je voorbij trekt. Film kijken is soms hard werken. Film kan schuren en je enorm ongemakkelijk laten voelen. Film is ook een venster naar buiten. Door middel van film reis ik de wereld over en zie ik de meest prachtige landschappen. De film die mijn ogen deed openen is ‘Landscape in the Mist’ van de Griekse regisseur Theo Angelopoulos. Niet vanwege het verhaal, ik zou het niet na kunnen vertellen, maar vanwege de beeldtaal die voor mij helemaal nieuw was.
Film voedt ook mijn nieuwsgierigheid naar de verhalen van andere mensen. Die nieuwsgierigheid naar anderen heb ik ook in mijn werk. Binnen het programma TalentHub Brabant spreek ik veel talentvolle makers. Ik ben nieuwsgierig naar hun verhalen en de ontwikkeling die zij doormaken. Wat zijn hun vergezichten, waar halen zij hun inspiratie vandaan? Ik help hen op weg door mijn oprechte belangstelling in te zetten en hen vragen te stellen.
Ook breng ik graag mensen samen. Samenwerken zit in mijn DNA. Misschien heeft dat iets met mijn Brabantse roots te maken? Er wordt immers gezegd dat Brabanders elkaar snel en makkelijk opzoeken. Ik werk niet graag alleen, liever samen. Samen met anderen werken aan mooie projecten. En samen in die donkere zaal genieten van al het moois dat film te bieden heeft.
