Het moment vlak voordat het orkest begint te spelen is voor mij adembenemend. De dirigent tilt zijn arm op. De zaal wordt stil. Je ziet en voelt de concentratie, zowel bij het orkest als bij het publiek. Dan ademt iedereen tegelijk in en begint het. De muziek barst los. Soms vol hartstocht als een explosie. Soms ook heel zacht en subtiel, waarbij iedereen zijn oren spitst of het al begonnen is.
Blaasmuziek heeft altijd een belangrijke rol gespeeld in mijn leven. Ik speel liever samen dan alleen. De synchroniciteit in de ademhaling, het op elkaar afstemmen en in de ademhaling en elkaar de ruimte geven zijn daarbij erg belangrijk. Alle instrumenten in het orkest hebben hun eigen functie. Het ene moment treedt iemand op de voorgrond, het andere moment is hij ondersteunend. De klankkleuren van de verschillende instrumenten wisselen elkaar af en vormen samen één geheel. Het mooiste moment is wanneer een dirigent het orkest de vrije loop kan laten gaan. Als iedereen feilloos op elkaar ingespeeld is en voelt waar de muziek heen gaat.
Dat samenspel vind ik in mijn werk als Adviseur Cultuureducatie bij Kunstloc Brabant ook belangrijk. In een samenwerking heeft iedereen zijn eigen plek. Soms op de voorgrond, soms op de achtergrond als ondersteuning. Iedereen speelt zijn eigen partij en heeft zijn eigen stem, maar samen kunnen we meer dan alleen.
Laten we er samen voor zorgen dat iedere Brabander het geluk van kunst en cultuur kan ervaren.
