Het is alweer december: het traditionele moment om terug te blikken én vooruit te kijken. Als professioneel dagdromer neem ik jullie graag mee in een flashback naar september 2024, een van mijn meest inspirerende momenten van dit jaar.
“Wat als kunst en cultuur het antwoord zijn op de grote maatschappelijke opgaven van deze tijd?” De vraag hangt pontificaal in de ruimte, zowel letterlijk als figuurlijk. We zitten rond kleine tafels in een zogenaamd “World Café”, wat best ironisch is, aangezien we ons in een verbouwde schuur in het gehucht Herpt bevinden. De host van deze training vraagt ons aan tafel uit te wisselen over “wat er bij je opborrelt” bij het horen van deze vraag.
Aan mijn tafel, bestaande uit een kunstvakdocent, een cultuurcoach, een adviseur cultuureducatie en ikzelf, maakt deze vraag meteen een stroom aan nieuwe vragen los: Waarom moet kunst altijd ‘nut’ hebben? Wát een verantwoordelijkheid! Wát een arrogantie! Dat kun je toch nooit bewijzen? Waarom moeten wij ons altijd bewijzen?!
Als flesjes cola die na een hobbelige rit tegelijkertijd opengedraaid worden, borrelen onze gedachten over elkaar heen. We vergeten bijna dat écht naar elkaar luisteren de grote uitdaging van deze opdracht was. Gelukkig zijn we het wel heel erg eens over het Grote Belang van kunst- en cultuureducatie voor het kind. Want:
“Het is bewezen dat kunst goed is voor de hersenontwikkeling” stelt de cultuurcoach.
“Ik vind dat het toch vooral moet gaan over persoonlijke ontwikkeling en zelfexpressie” reageert de vakdocent.
“Maar gaat het eigenlijk niet om het ontwikkelen van een open blik en een onderzoekende houding…?” vraagt de adviseur cultuureducatie zich hardop af.
Ik leun achterover en bedenk dat ze allemaal gelijk hebben, die cultuurcoach, vakdocent en adviseur. En dat er nog veel meer argumenten te bedenken zijn waarom kunst en cultuur zo wezenlijk is in de ontwikkeling van kinderen. We voelen allemaal de kern, de essentie, maar zodra we ernaar reiken en hem proberen te grijpen, spat de zeepbel uiteen.
Herkenbaar? Waarschijnlijk wel. Als lezer van dit artikel behoor je ongetwijfeld tot de groep die een belangrijke rol weggelegd ziet voor kunst en cultuur in deze complexe wereld. Maar wat, en hoe, en wie, en waarom precíes…? Wie het weet, mag het zeggen. Als het culturele werkveld een relatiestatus op Facebook zou hebben, zou dat zijn: “het is ingewikkeld”.
Tegelijkertijd ligt in die complexiteit, én het bijbehorende ongemak, het wezenlijke verscholen. Maar hoe voer je nu betekenisvolle gesprekken over zulke complexe vraagstukken? Dat ervaarde ik dus tijdens de training Art of Hosting die ik in september volgde. Ik leerde dansen tussen chaos en orde.
Een mooie herinnering, maar zoals beloofd blik ik ook vooruit. Want waar ik nu echt naar uitkijk in 2025? Het feit dat we deze bijzonder inspirerende training nogmaals gaan aanbieden!
“Wie er zijn, zijn degenen die er moeten zijn”, aldus The Art of Hosting. Dus ben jij er nog, aan het eind van dit lange verhaal? Dan denk ik dat jij er ook bij moet zijn op 26, 27 en 28 maart 2025!
Meer weten?
Neem gerust contact met mij op.
