Bij mijn vereniging ben ik altijd welkom. Ook als het even minder goed gaat. Al een tijd wil ik een hulde brengen aan mijn muziekvereniging en ben ik tegelijkertijd aan het worstelen om de juiste woorden te vinden. Want wat maakt dat ene uurtje in de week met andere leden doorbrengen nu zo speciaal. Verenigingen worden door buitenstaanders én eigen leden vaak als vanzelfsprekend alledaags gezien. Maar iedereen die lid is van een club ervaart de kracht die verenigingen kunnen hebben. Voelbaar maar we geven er doorgaans weinig woorden aan.
Geschreven door: Erica Gruyters
Iedere donderdagavond ervaar ik de magie van het muziek maken met zo’n 40 andere leden bij mijn muziekvereniging K.N.A. Kunst na Arbeid. Even weg van alle dagelijkse zaken na een dag werken. Het is alsof je een andere wereld induikt. Een waar je met elkaar werkt aan iets moois. Klanken en partijen vermengen zich tijdens het spelen. Het hoeft niet groots en perfect te zijn. En naast het muziek maken organiseren we allerlei activiteiten in het dorp. Met en voor jong en oud. Dat geeft energie, is leerzaam en leuk om met elkaar te doen.
Veerkracht
In beleidstaal heet dat ‘actieve cultuurbeoefening’. Als adviseur amateurkunst en cultuurparticipatie houd ik me bezig met de waarde hiervan. Met als doel dat iedereen kan meedoen. Zo ging het. Want wie mij van dichtbij kent, weet dat het al even niet zo goed gaat met mij. Zelf meedoen is opeens een ding. Inmiddels ben ik meer dan een jaar ziek en langzaam weer aan het re-integreren. Een combi van ongelukkige factoren is de oorzaak. Het komt goed. Echt waar. Je zou kunnen zeggen dat ik in muziektaal van ‘grave’ naar ‘lento’ ga. O, wat oefen ik in geduld en veerkracht. Toch anders dan me volop bezighouden met toekomstbestendige verenigingen en drempelverlagende cultuurparticipatie.
Foto: Erica Gruyters, fotograaf: Ben Niehuis
Welzijn en geluk
Nu mijn wereld een stuk kleiner is, leer ik op nieuwe manieren kijken naar mijn activiteiten en de inhoud van mijn werk. Het lid zijn van een vereniging en muziek maken krijgt een andere betekenis. Netwerkorganisatie Back2Basics zegt het mooi. Zij geloven in de kracht van verenigen als de sleutel voor welzijn en geluk. Back2Basiscs begeleidt organisaties en verenigingen met het vergroten van verenigingskracht. Dat doet zij voornamelijk op het gebied van sport maar hun theorie is net zo toepasselijk voor culturele verenigingen of maatschappelijke organisaties.
Zo ook in de Positieve gezondheidstheorie van Machteld Huber waar het uitgangspunt welzijn is en niet de afwezigheid van ziekte. “Gezondheid is het vermogen je aan te passen en je eigen regie te voeren in het licht van de sociale, fysieke en emotionele uitdagingen van het leven.” Positieve Gezondheid kan onderverdeeld worden in zes onderdelen: lichamelijk welbevinden, mentaal welbevinden, zingeving, kwaliteit van leven, sociaal maatschappelijk participeren en dagelijks functioneren.
Stabiele factor
Als ik vanuit het spinnenweb van Huber probeer woorden te geven aan de betekenis van mijn vereniging en het muziek maken kom ik op het volgende. Het is op dit moment mijn grootste stabiele factor. Een uurtje in de week maakt een wereld van verschil. Het is een wekelijkse afspraak die staat. Of ik nu speel of kom luisteren. En een keertje overslaan mag. Een halve repetitie is ook ok. Meedoen zorgt voor sociaal contact, erbij horen en steun van anderen. Iemand die vraagt hoe het gaat. Of op een ander moment een kop koffie wil drinken. Ondertussen oefen ik verder in concentreren en in accepteren wat nu niet kan. En bij dat wat er wel lukt is het genieten. Daar kan ik weer even verdwijnen in de muziek. Niet zonder pijn maar ik krijg er zoveel levenslust voor terug.
Niet alleen patiënt
Het spelen van een instrument helpt me ook op een onverwachte manier. Bij al mijn ziekenhuisbezoeken, fysio en andere medische afspraken is het een mooi onderwerp om over te spreken. Opeens ben ik niet alleen patiënt. Een deel van wie ik ben wordt zichtbaar in de korte tijd dat je elkaar ziet in de behandelkamer. Ik ervaar dat er eerder een gesprek van mens tot mens ontstaat. Psycholoog Manu Keirse schrijft hierover in zijn boek ‘Zie de mens. Pleidooi om anders naar elkaar te kijken’.
Die andere brede blik wens ik ook verenigingen toe. Meer dan een alledaagse vanzelfsprekendheid en leuke hobby. Maar een wereld die bijdraagt aan plezier, verbinding en gezondheid. Kwaliteit van leven. Gewoon door te verenigen rondom iets waar je met andere mensen blij van wordt. Wees je bewust van de rol die je speelt als vereniging in het leven van je leden. Het is wellicht groter dan je denkt. Voor mij maakt het een wereld van verschil.
Wil je meer weten over dit onderwerp?
Neem contact met mij op. Of bekijk bovenstaande links.
