Trends & Ontwikkelingen

Tijdens de 37e editie van het International Documentary Film Festival Amsterdam (IDFA) zijn zes Nederlandse films bekroond. De film 'Bestiari, Erbari, Lapidari' van Massimo D'Anolfi & Martina Parenti won de IDFA Award voor Beste Regie in de Envision Competitie. Lisa Schamlé ontving de IDFA DocLab Award voor Immersive Non-Fiction voor 'Me, a Depiction', inclusief een geldprijs van €5.000. 'Everything Will Be Alright' van Eefje Blankevoort en Lara Aerts kreeg de IDFA Award voor Beste Jeugddocumentaire (13+). 'The Propagandist' van Luuk Bouwman werd bekroond als Beste Nederlandse Film.

Vanaf vandaag is NPO Talent beschikbaar voor iedereen die een carrière wil starten of voortzetten binnen de publieke omroep. Het platform fungeert als centrale hub voor talenten die op zoek zijn naar een passend traject binnen het publieke bestel. NPO Talent is een gezamenlijk initiatief van de publieke omroepen en te vinden via NPO.nl/talent.

Eerder waren talententrajecten verspreid over diverse websites van de publieke omroep, waardoor geïnteresseerden geen volledig overzicht hadden van de mogelijkheden die het publieke bestel te bieden heeft. Met de komst van NPO Talent is er nu een centrale plek waar talenten nog beter worden geïnformeerd over de trajecten van de publieke omroep. 

De provincie Drenthe voegt elf instellingen toe aan de culturele basisinfrastructuur. Zij krijgen voor de komende vier jaar een structurele bijdrage van de provincie. De elf instellingen dienden een aanvraag in voor de subsidieregeling ‘Versterking en verbreding Drents culturele basisinfrastructuur’ en kregen een positief advies van de Provinciale Adviescommissie Cultuur (PAC).

Zeeland krijgt waarschijnlijk een centraal kunstdepot, waar ook publiek welkom is. En als het even kan, moet daar een museum voor moderne kunst bij komen. Het is een van de vele plannen die de provincie heeft voor het cultuur- en erfgoedbeleid van de komende jaren.

,,Als je nieuwe initiatieven ook een kans wil geven, moet je af en toe de boel opentrekken. Dat doen we nu”, zegt gedeputeerde Jo-Annes de Bat (CDA, cultuur). Samen met zijn collega Harry van der Maas (SGP, erfgoed) presenteerde hij donderdag nieuwe plannen voor de ruim 26 miljoen euro die de provincie jaarlijks uitgeeft aan cultuur en erfgoed. Behalve dat de provincie de wens uitspreekt voor een nieuw centraal én publiek toegankelijk kunstdepot, gaat ook de financiering van onder meer festivals en musea op de schop.

Geen gebrek aan somberte over de klimaattoekomst, maar filmplatform Cinetree wil met de tweede editie van het klimaatfestival Tomorrow inspirerende, hoopvolle films laten zien. Het festival opent 26 november in DeLaMar in Amsterdam met een mix van talks, interviews, optredens en fragmenten uit vijf klimaat(gerelateerde)films. De films zijn van 26 november t/m 3 december online te zien bij Cinetree.

“De constante stroom aan negatief klimaatnieuws kan overweldigend zijn en leidt bij veel mensen tot een gevoel van machteloosheid. Het Tomorrow Film Festival wil met inspirerende verhalen deze negatieve gevoelens doorbreken en laten zien wat er wél mogelijk is. Cinetree gelooft dat verhalen bepalend zijn in hoe we naar de wereld kijken en uiteindelijk handelen. In een tijd waarin 1 op de 5 jongeren lijdt aan klimaatdepressie is het tijd voor een nieuw narratief.” Aldus Hanna Verboom, artistiek directeur van Cinetree, over het doel van het Tomorrow Film Festival.

Op donderdag 21 november 2024 presenteerden De Onderwijsspecialisten en Cultuur Oost tijdens de inspiratiesessie van Méér Muziek in de klas het onderzoeksrapport Kleuren buiten de lijntjes. Francien Simons, programma-manager educatie en projectleider CMK bij Cultuur Oost: ‘Deze resultaten sterken ons in onze keuze voor de extra inzet op het gespecialiseerd onderwijs in het programma Cultuureducatie met Kwaliteit in de periode 2025-2028.’

De onderwijsprofessionals die meewerkten aan het onderzoek benadrukken het belang van kunst- en cultuureducatie voor de brede ontwikkeling van leerlingen in het gespecialiseerd onderwijs. Het draagt bij aan de vorming van de leerlingen als persoon. En het biedt veel handvatten om de leerlingen relevante competenties en (sociale) vaardigheden mee te geven. Het rapport bevat dan ook een aantal aanbevelingen.

Op 23 november 2024 heeft Federation of european Screen Directors o.a. namens de DDG een brief gestuurd naar de Europese ministers van Cultuur. Samen met andere organisaties uit de Europese audiovisuele sector roept FERA de  ministers op om culturele diversiteit en artistieke vrijheid te ondersteunen en te waarborgen in het nieuwe beleid. In de brief wordt om diverse ondersteunende wettelijke en financiële kaders gevraagd die de creatie, productie en distributie van audiovisuele werken in Europa bevorderen.

Als de gemeenteraad van Rotterdam bij de verdeling van de middelen voor het Cultuurplan 2025-2028 voor de kaasschaaf kiest van inschattend 1 tot 3 % minder zal dit bij de meeste culturele instellingen leiden tot ingrijpende maatregelen, zoals gedwongen ontslagen en het dramatisch snijden in de programmering. Dat schrijf de directie van Museum Boijmans van Beuningen als waarschuwing aan zowel het stadsbestuur van Rotterdam als de gemeenteraad, die komende donderdag hierover met elkaar in debat gaan.

‘’Als culturele instellingen geen kwalitatief goed programma meer kunnen bieden, omdat er naast het overmaken van de huur te weinig geld overblijft om bijvoorbeeld personeel te betalen, blijft het publiek weg’’, aldus algemeen directeur Ina Klaassen. Ze vindt verdelen van armoede geen optie. 

Dit jaar heeft Cultuurfonds Almere meer dan zestig aanvragen voor culturele projecten ontvangen en ruim 550.000 euro aan ondersteuning verleend. Ondanks een verhoging van het budget met 50 procent eerder dit jaar, is het reguliere budget nu volledig op. Het Cultuurfonds Almere ondersteunt cultuurmakers zowel inhoudelijk als financieel. Met cultuurprojecten willen zij langdurige impact realiseren en bijdragen aan de meerwaarde van de stad Almere. Jan-Melle Liscaljet, directeur van Cultuurfonds Almere, is trots op de diversiteit en impact van de ondersteunde projecten.

Het werd in tal van advertentiebijlagen bij landelijke dagbladen groots aangekondigd: het Kröller-Müller Museum in Otterlo had de wereldberoemde Japanse architect Tadao Ando (1941) in de arm genomen voor een spectaculaire uitbreiding van het museumgebouw op de Veluwe. De belangrijkste uitgangspunten van de uitbreiding waren “een nieuwe, in het oog springende entree met de allure en faciliteiten die bij een internationaal kunstmuseum passen, meer ruimte voor de presentatie van de collectie en voor tijdelijke tentoonstellingen en nieuwe, goed geoutilleerde en gastvrije publieksvoorzieningen zoals restaurant en winkel.” Voor de nieuwe entree zou een glazen, losstaand gebouw naast het museum komen met ondergrondse tentoonstellingszalen. 

De aangekondigde uitbreiding leidde direct tot consternatie. Het museum had namelijk niet de gebruikelijke en vereiste openbare aanbestedingsprocedure gevolgd, waarbij meerdere architecten hun plannen kunnen indienen. Inmiddels zijn de plannen terugverwezen naar de tekentafel en worden ze rigoureus aangepast door Tadao Ando en zijn bureau. Mede vanwege de aangescherpte stikstofregelgeving voor Natura 2000 gebieden, is de toevoeging van een nieuw gebouw te lastig geworden, vertelt de huidige museumdirecteur Benno Tempel in een interview met de Volkskrant. Op dit moment werkt Ando aan een alternatief plan, met een aantal met het museumgebouw verbonden, duurzamere uitbreidingen.

Stichting De Zilveren Camera heeft de spelregels van de Zilveren Camera, dé Nederlandse wedstrijd voor fotojournalistiek en documentaire fotografie, vernieuwd. Vanaf 1 december kunnen fotografen hun beste werken inzenden. Remco Dolstra, voorzitter van de stichting: ‘Met een nieuwe categorie, verscherpte spelregels en een focus op kwaliteit benadrukken we de kracht van de Nederlandse fotojournalistiek.’

Fotojournalistiek draait om het eerlijk en waarheidsgetrouw vastleggen van de werkelijkheid’, legt Dolstra uit. ‘Om deze geloofwaardigheid te waarborgen, zijn de regels aangescherpt.’ Foto’s die geënsceneerd zijn of gemaakt in opdracht van niet-journalistieke partijen, zoals bedrijfsfotografie, de rijksoverheid of NGO’s, vallen onder de strengere richtlijnen. Deze zijn uitgesloten in de categorieën Nieuws, maar mogen wel worden ingezonden in de categorieën Portret en Documentair.

De grootste verandering is dat er voortaan per categorie één genomineerde wordt geselecteerd. Deze foto of serie vertegenwoordigt de categorie en laat een originele blik zien op een belangrijk onderwerp van het afgelopen jaar. Bij de elf categorieën is er een opvallende nieuwkomer: Sociaal. Deze categorie richt zich op nieuwswaardige verhalen die maatschappelijke kwesties belichten, zoals armoede, ongelijkheid en hoopvolle oplossingen. 

Het Hiphophuis in Rotterdam is een plek waar de Rotterdamse hiphop-community samenkomt. Jong en oud, ervaren en beginnend: kunstenaars en artiesten uit de gemeenschap komen er om elkaar te inspireren en van elkaar te leren. Het gebouw waar het Hiphophuis in gevestigd is, bruist van energie en is een doolhof van gangen en zalen. Er is een gemeenschappelijke kantine, een kelder met muziekstudio’s, een opnameruimte voor video’s en zalen voor de danslessen. Die lessen worden niet gegeven door ‘docenten’, maar door kunstenaars en makers die zelf onderdeel zijn van de community en hun kennis willen doorgeven aan de jongere generatie. Hiphop is veelomvattend, net als het Hiphophuis. Er worden lessen, events en zogeheten Powertalks georganiseerd, gewijd aan dans, muziek, graffiti, mode en Zwarte cultuur. 

Het Hiphophuis bestaat ruim twintig jaar. Het opereerde een tijdje onder de vleugels van de SKVR (Stichting Kunstzinnige Vorming Rotterdam), waarna het zelfstandig verder ging en zich vestigde aan de Delftsestraat vlakbij Rotterdam Centraal Station. Momenteel maakt het zich klaar voor weer een grote verandering: komend najaar zal de organisatie haar intrek nemen in het gebouw van Kunstinstituut Melly aan de Witte de Withstraat. Als directe buren zullen het Hiphophuis en Kunstinstituut Melly op zichzelf blijven staan maar inhoudelijke toenadering zoeken en waar mogelijk samenwerkingen aangaan. Metropolis M gaat in gesprek met Aruna Vermeulen, medeoprichter en directeur van het Hiphophuis. 

Op 24 november 2024 sloot de Biënnale van Venetië 2024 haar deuren. De tentoonstelling The International Celebration of Blasphemy and the Sacred in het Nederlandse Paviljoen, was een presentatie van CATPC (Cercle d’Art des Travailleurs de Plantation Congolaise) gemaakt in samenwerking met kunstenaar Renzo Martens en curator Hicham Khalidi. De tentoonstelling trok 350.000 bezoekers.  

Een belangrijk onderdeel van de tentoonstelling was de tijdelijke terugkeer van Balot, een voorouderlijk sculptuur dat werd gemaakt om de gemeenschap in 1931 te beschermen tegen het geweld van het plantageregime, dat CATPC in bruikleen kreeg van het Virginia Museum of Fine Arts (VMFA). Op 19 maart 2024 werd Balot verwelkomd in Lusanga door CATPC en hun gemeenschap. Vanuit Venetië reizen de beelden nu naar het Van Abbemuseum in Eindhoven waar ze te zien zijn in de tentoonstelling Two Sides of the Same Coin, van 21 december 2024 t/m 2 maart 2025.  

Op 21 novembner is in de Tilburgse LocHal de officiële aftrap van het programma Nieuwe Verbindingen verricht. In het rondreizende programma verkennen de architectuurcentra CAST (Tilburg) en BLASt (Breda) samen met andere betrokken partijen de ontwikkeling en verduurzaming van de Stedelijke Regio BredanTilburg (SRBT). Dat gebeurt aan de hand van actuele ruimtelijke en maatschappelijke opgaven, zoals de noodzakelijke bouw van woningen en de regionale mobiliteitstransitie.

Het programma bestaat uit een tentoonstelling, een reeks gesprekken met onder meer ontwerpers en gemeenten en een workshop. In de expositie, die tot en met 10 december in de LocHal te zien is en daarna doorreist naar plaatsen als Breda en Waalwijk, worden vier actuele ruimtelijke opgaven uitgelicht.

Voor de Open Oproep Residency Videotage 2025 heeft het Stimuleringsfonds Creatieve Industrie 18 aanvragen ontvangen. Uit deze ingediende voorstellen is Janne Schimmel geselecteerd voor een werkperiode bij de mediakunstinstelling Videotage in Hongkong.

Videotage is een mediakunstinstelling in Hongkong die zich richt op onderzoek en de ontwikkeling van nieuw werk op het gebied van digitale cultuur. De residency biedt ontwerpers, makers en onderzoekers de mogelijkheid om in Hongkong te werken aan projecten die de sociale en stedelijke dynamiek van de stad onderzoeken, met een bijzondere focus op de rol van oude en nieuwe media in deze ontwikkeling. De werkperiode duurt drie maanden en vindt plaats in het voorjaar van 2025.

Op vrijdag 22 november zijn de conceptkerndoelen voor het leergebied kunst en cultuur gepresenteerd. Deze zijn ontwikkeld door een team van vakdocenten en curriculumexperts. Zij werden bijgestaan door een advieskring. De presentatie luidt de volgende fase in: het beproeven in de praktijk. De zeven conceptkerndoelen betekenen een enorme vooruitgang in duidelijkheid en houvast voor docenten en scholen, maar ook voor culturele organisaties die een bijdrage willen leveren aan het cultuuronderwijs en de culturele ontwikkeling van kinderen en jongeren. 

Er wordt al sinds november 2014 gewerkt aan een nieuw curriculum met nieuwe kerndoelen. Via een serie adviezen van Onderwijs2032 en Curriculum.nu zijn er nu voor het eerst concrete conceptkerndoelen gepresenteerd. Conceptkerndoelen, omdat ze pas definitief zijn als ze in de wet verankerd zijn. Tot die tijd gelden de huidige, ‘oude’ kerndoelen. Om tot definitieve nieuwe kerndoelen te komen, moeten nog een aantal stappen gezet worden. Op zijn vroegst zijn de nieuwe kerndoelen in het schooljaar 2027-2028 van kracht, maar dit kan ook later worden, afhankelijk van ontwikkelingen.

Het gaat niet goed met de aanwas van Nederlandse klassieke saxofoonstudenten. Van alle conservatoria in Nederland is er dit jaar op maar één conservatorium één nieuwe Nederlandse saxofonist gestart, vertelt saxofonist Eva van Grinsven. In Amsterdam zit voor het eerst geen enkele Nederlander in de klas met saxofonisten. “Op andere conservatoria lopen nog wel wat Nederlanders rond. Maar voor zover ik weet, is er op die ene student in Maastricht na, niemand nieuw begonnen.”

Van Grinsven denkt dat dit ligt aan de bezuinigingen die al heel lang geleden zijn doorgevoerd. "Al zo'n twintig jaar geleden is er bezuinigd op muziekscholen", zegt ze. Daardoor ontbreekt er volgens Van Grinsven een basis. “We zien nu ook echt dat het zich vertaalt naar conservatoria: daar komen gewoon geen Nederlandse studenten meer op af.” Van Grinsven gelooft niet dat de politiek het tekort aan Nederlandse studenten op korte termijn zal oplossen. "Ik krijg bij de landelijke politiek niet echt het gevoel dat daar veel idee is over wat belangrijk zal zijn voor de kunsten", zegt ze. Daarom probeert ze het probleem aan de kaak te stellen bij de regionale politiek. Samen met de andere leden van het Berlage Saxofoon Kwartet, richt ze een Brabants saxofoonplatform op. Op 8 december is de kick-off.

Een beeld zegt meer dan duizend woorden. En voor de illustraties in kinderboeken geldt dat nog veel meer! Daarom zet de Kunstenbond zich in voor de belangen van kinderboekenillustratoren. En dat is hard nodig, blijkt uit een recente enquête onder bijna 200 Nederlandse kinderboekenillustratoren. De financiële waardering voor kinderboekenillustratoren is in de meeste gevallen ver onder de maat. 

Voor veel kinderboekenillustratoren is het tekenen meer dan een baan: het geeft plezier, geluk en een uitlaatklep. En dus blijven ze doen wat ze doen. Maar bijna alle respondenten van onze enquête gaven aan dat de grootste prioriteit voor verandering in de sector ligt bij eerlijkere en hogere vergoedingen. Op enkele zeldzame uitzonderingen na kunnen kinderboekenillustratoren zonder extra inkomsten uit andere werkzaamheden en/of van hun partner niet leven van hun beroep. En dat terwijl de populariteit van kinderboeken nog steeds stijgt en de branche een aanzienlijk marktaandeel van 28% heeft binnen de Nederlandse boekenverkoop. Vanwege deze misstanden gaat de Kunstenbond in gesprek met uitgevers om te praten over de tarieven van o.a. illustratoren van kinderboeken (en andere beeldmakers).

De afgelopen jaren waren uitdagend voor het festival. Een verhuizing, coronajaren en economische tegenwind hebben hun tol geëist. Hoewel recent toegekende subsidies van de Kunstraad Groningen en het Fonds Podiumkunsten de toekomst van Grasnapolsky als cultureel baken in Groningen waarborgen, blijft het noodzakelijk om een duurzame basis te leggen. 

In plaats van een meerdaags evenement zal Grasnapolsky in 2025 focussen op eendaagse activiteiten, met speciale aandacht voor samenwerking met artiesten en erfgoedlocaties. Details over deze programma's worden in het voorjaar van 2025 bekendgemaakt.  Met deze stap benadrukt Grasnapolsky het belang van innovatie en veerkracht in de culturele sector. Het festival blijft zich naar eigen zeggen inzetten om een brug te slaan tussen talent, publiek en erfgoed, ook in uitdagende tijden.

Het Wereldmuseum Rotterdam heeft op 25 november officieel 68 objecten overgedragen aan de regering van Indonesië. Dat gebeurde in het bijzijn van de Rotterdamse wethouder Said Kasmi (Cultuur) en de Indonesische ambassadeur Mayerfas. Het gaat om objecten die weliswaar in de collectie van het Wereldmuseum lagen, maar eigendom zijn van de gemeente Rotterdam. Daarmee is Rotterdam de eerste Nederlandse gemeente die eigenhandig koloniale roofkunst teruggeeft aan de voormalige kolonie Indonesië.

Het Nationaal Museum van Wereldculturen, de museumkoepel waar ook het Wereldmuseum Rotterdam onder valt, gaf al eerder voorwerpen terug die werden meegenomen tijdens de strafexpedities op Bali en Lombok. Toen ging het echter om voorwerpen die in het bezit waren van de Rijksoverheid.

De Nederlandse danscultuur, een sterke en verbindende kracht in onze samenleving, staat op het punt te bezwijken onder de druk van voortdurende bezuinigingen en bureaucratische beperkingen. Als dansgezelschappen, festivals en theaters maken wij ons enorme zorgen. De vierjaarlijkse subsidie-draaideur is achter de rug en er staan te veel dansgezelschappen op het punt te verdwijnen. Bijna een kwart van de dansgezelschappen is in de landelijke subsidieverdeling voor de cultuurnotaperiode 2025-2028 weggesneden. Van de 27 dansgezelschappen die op dit moment worden ondersteund door het Fonds Podiumkunsten, zijn er nog maar twintig over. Ook in de landelijke Basisinfrastructuur verdwijnt het meest internationaal reizende dansgezelschap van Nederland.

De gevolgen van deze kaalslag reiken verder dan de betrokken gezelschappen. Het publiek, dat door de jaren heen een diepe band met deze gezelschappen heeft opgebouwd, wordt beroofd van de rijke en diverse programmering die de Nederlandse dans zo uniek maakt. De huidige systemen passen niet meer in de diverse en flexibele tijd waarin we leven, daar is iedereen het over eens. We roepen op tot het fair en vitaal maken van het beleid. Nieuw beleid gericht op het hele ecosysteem, op de ontwikkeling van jong en veelbelovend talent, op de positie van gevestigde makers én op de ‘mid-careers’ die zich tussen deze twee stadia bevinden. Wij roepen op om mee te bewegen, beleidsmakers, fondsen, private financiers én het publiek.

Het Centrum voor de Kunsten Bergen op Zoom (CKB) blijft opereren onder de vleugels van de gemeente, het Markiezenhof gaat zelfstandig verder. De bezuinigingen op cultuur hangen al jaren als een zwaard van Damocles boven het CKB en het Markiezenhof. Alle inspanningen ten spijt is het nog steeds niet gelukt om bij beide instellingen structureel 7 ton te besparen. 

Hij was een warm pleitbezorger voor het nieuwe Stadsforum voor de deur van ‘zijn’ schouwburg en concertzaal, lanceerde de nieuwe toekomstvisie en opende een stadscafé en -foyer. Maar na veertien jaar valt ook het doek voor Rob van Steen, directeur van Schouwburg en Concertzaal Tilburg. Van Steen zwaait af ‘om ruimte te maken voor nieuwe uitdagingen en toekomstplannen’. Hij was veertien jaar beeldbepalend in Tilburg, niet alleen in de cultuursector, maar ook bij publieke discussies zoals over het Stadsforum en het autoluwer maken van de cityring.

De theaterwereld zet, veelal noodgedwongen, de tering naar de nering met hernemingen. Dat heeft verschillende voordelen, voor makers en publiek. Naast de beperkte bezoekerscapaciteit is het productietempo in de Nederlandse theatersector onverbiddelijk: hoe succesvol een voorstelling ook is, na afloop van een korte speelperiode van hoogstens drie maanden gaat het decor naar de opslag en zijn de acteurs alweer tekst aan het leren voor een volgende voorstelling. Of zoals Eline Arbo, artistiek directeur van Internationaal Theater Amsterdam (ITA), het treffend samenvat: ‘Theater is de vluchtigste kunstvorm die er is.’ Een eventuele oplossing? De herneming. Dat wil zeggen het heropvoeren van een eerder gemaakte voorstelling, waarin de enscenering (decor, regie, kostuum) zo goed als dezelfde blijft.

Naast een middel tegen de vergankelijkheid van theater, zijn er ook praktische argumenten voor hernemingen. De investeringen die gedaan worden, zowel financieel als materieel, krijgen een groter rendement als voorstellingen een langer leven geschonken worden. Voor de jonge theatermakers is het ook een manier om theaters en publiek aan zich te binden. 'Met mooie recensies en goede scenefoto’s van een eerdere productie durven theaters het aan om ons wel acht aaneengesloten dagen te programmeren.’

In de recent gepresenteerde tweejaarlijkse ‘monitor monumenten en archeologie’ van de Inspectie Overheidsinformatie en Erfgoed staat dat volgens opgave van gemeenten 93 rijksmonumenten ‘ernstig verwaarloosd’ zijn. Dat zijn er vijf meer dan twee jaar geleden.

Volgens de Erfgoedwet hebben eigenaren van een rijksmonument een instandhoudingsplicht. De Wit: „Dat is geen plicht tot een alomvattende restauratie, maar het begint wel met wind- en waterdicht maken.” Aan gemeenten is al sinds de Monumentenwet van 1988 de taak om erop toe te zien dat eigenaren hun rijksmonumenten goed onderhouden. Daar zit ook een probleem: veel gemeenten hebben niet genoeg mensen, kennis en geld in huis, zeker niet voor langdurige juridische procedures. Vijf jaar na Kamervragen over de uitvoering van erfgoedtaken is OCW dit jaar een programma gestart dat het toezicht en de handhaving bij gemeenten en provincies moet verbeteren, daarbij bijgestaan door de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed.

Op vrijdag 22 november zijn de conceptkerndoelen voor het leergebied kunst en cultuur gepresenteerd. Deze zijn ontwikkeld door een team van vakdocenten en curriculumexperts. De presentatie luidt de volgende fase in: het beproeven in de praktijk. Er wordt al sinds november 2014 gewerkt aan een nieuw curriculum met nieuwe kerndoelen. Via een serie adviezen van Onderwijs2032 en Curriculum.nu zijn er nu voor het eerst concrete conceptkerndoelen gepresenteerd. Op zijn vroegst zijn de nieuwe kerndoelen in het schooljaar 2027-2028 van kracht. De domeinen van de conceptkerndoelen zijn gelijk gehouden voor het primair onderwijs en de onderbouw van het voortgezet onderwijs. 

De eerste drie conceptkerndoelen behoren tot het domein artistiek creatief vermogen en zijn gericht op de ontwikkeling van creativiteit in een artistieke context, op reflectieve vaardigheden en het toekennen van betekenis aan kunst en erfgoed in cultuur. De twee conceptkerndoelen in het domein van maken en betekenis geven richten zich op het creëren van eigen werk met behulp van kunstzinnige technieken en vaardigheden. Hierbij worden de vijf kunstdisciplines, Muziek, Beeldende kunst, Theater, Dans en Film, ook expliciet benoemd. De laatste twee conceptkerndoelen behoren bij het domein meemaken en betekenis geven. Zij richten zich op kijken en luisteren naar kunstzinnige uitingen.